طراحی و بررسی کارایی نانوذرات tio2 اصلاح شده با ترکیب های زیست ایمن سیتریک اسید و پلی (وینیل الکل)، در تولید و ساخت نانوکامپوزیت های پلی (آمید-ایمید) حاوی اتصالات n،n-(پیروملیتوئیل)-بیس-l-لوسین

در طی تحقیق اول، به منظور بررسی اثر نانوذرات تیتانیم دی اکسید (tio2) بر روی خواص بافت پلیمری مانند پایداری حرارتی، نانوکامپوزیت های پلی(آمید-ایمید) فعال نوری/تیتانیم دی اکسید جدید با استفاده از امواج فراصوت سنتز گردیدند. بدین منظور ابتدا برای کاهش تجمع نانوذرات و افزایش پخش نانوذرات در بافت پلیمری و سازگاری بیشتر با بافت پلیمری، برای اولین بار سطح نانوذرات tio2 با موفقیت به وسیله سیتریک اسید اصلاح گردید. نانوذرات اصلاح شده با روش های ft-ir، xrd، fe-sem، tem و tga شناسایی شدند. در مرحله بعد پلی(آمید-ایمید) فعال نوری به عنوان بستر پلیمری از واکنش تراکمی میان دی آمین آروماتیک 4،?4-دی آمینو دی فنیل متان و n،?n-(پیروملیتوئیل)-بیس-l-لوسین دی اسید در تترا بوتیل آمونیوم بروماید به عنوان حلال و تری فنیل فسفیت به عنوان عامل فعال کننده سنتز شد. در نهایت نانوکامپوزیت های پلی(آمید-ایمید) حاوی مقادیر مختلفی از نانوذرات tio2 اصلاح شده با سیتریک اسید، با استفاده از تابش فراصوت به عنوان روشی سریع، ارزان و دوستدار محیط زیست تهیه شدند. نانوکامپوزیت های به دست آمده با روش های مختلفی مانند ft-ir، xrd، tga، fe-sem و tem مورد شناسایی قرار گرفتند. داده های tga نشان می دهد که پایداری حرارتی نانوکامپوزیت ها نسبت به پلیمر خالص افزایش پیدا کرده است. تصاویر tem و fe-sem یک پراکندگی خوبی از نانوذرات کامپوزیت های پلیمری را نشان می¬دهد. پلی(وینیل الکل) (pva) یک پلیمر غیرسمی و محلول در آب و زیست تخریب پذیر است. در تحقیق دوم از pva به¬عنوان عامل اصلاح کننده سطح نانوذرات استفاده شد. pva تعداد زیادی گروه های هیدروکسیل دارد که می تواند با گروه های هیدروکسیل نانوذرات tio2 برهمکنش داشته باشد و سبب کاهش تجمع نانوذرات در بستر پلیمری می گردد. سپس نانوکامپوزیت¬های پلی(آمید-ایمید) حاوی مقادیر مختلفی از نانوذرات tio2 اصلاح شده با pva، با استفاده از تابش فراصوت تهیه شدند. نانوکامپوزیت های تهیه شده با استفاده از روش های شناسایی از قبیل ft-ir و xrd مورد بررسی قرار گرفتند و مورفولوژی آن¬ها با استفاده از fe-sem و tem مطالعه شد و نتایج حاصل از آن ها، پراکندگی یکنواختی از نانوذرات کامپوزیت های پلیمری را نشان می دهند. پایداری حرارتی نانوکامپوزیت ها ی سنتز شده به کمک آنالیز حرارتی مورد مطالعه قرار گرفتند.